Το έργο του Αιλιανού «Πάνω στη φύση των ζώων» («Περί των χαρακτηριστικών των ζώων» είναι μία εναλλακτική μετάφραση του τίτλου), αποτελεί μία περίεργη συλλογή σύντομων αφηγήσεων Φυσικής Ιστορίας σε 17 βιβλία, κάποτε επιλεγμένων ώστε να μεταδίδουν στον αναγνώστη αλληγορικά ηθικά μαθήματα (όπως και οι Μύθοι του Αισώπου). Το κάθε βιβλίο έχει πρόλογο και επιμύθιο.

Η εισαγωγή του έργου στην έκδοση της Loeb Classical Library το χαρακτηρίζει ως «μια ελκυστική συλλογή δεδομένων και μύθων γύρω από το ζωικό βασίλειο, που προσκαλεί τον αναγνώστη να συλλογιστεί τις αναλογίες και τις αντιθέσεις ανάμεσα στην ανθρώπινη και στη ζωική συμπεριφορά».

Τα ανέκδοτα του Αιλιανού για τα ζώα σπανίως βασίζονται πάνω σε απευθείας παρατήρηση: είναι αντιγραμμένα σχεδόν όλα από γραπτές πηγές, συχνά από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, αλλά και από συγγραφείς και έργα που έχουν χαθεί. Ο Αιλιανός εμφανίζεται πάντως περισσότερο ακριβής σχετικώς με τα θαλάσσια πλάσματα από ό,τι θα περίμενε κάποιος, πράγμα που φαίνεται πως οφείλεται σε προσωπικό ενδιαφέρον: συχνά αναφέρει ως πηγές του «ψαράδες». Μερικές φορές φαίνεται στον σύγχρονο αναγνώστη μωρόπιστος, αλλού όμως δηλώνει καθαρά ότι απλώς αναφέρει αυτό που του ειπώθηκε από άλλους, ακόμα και ότι δεν τους πιστεύει. Το έργο του Αιλιανού ήταν από τις πηγές της Φυσικής Ιστορίας κατά τον Μεσαίωνα.

Ο Conrad Gessner ή Gesner, Ελβετός επιστήμονας της Αναγεννήσεως, μετέφρασε το έργο στη λατινική, την διεθνή τότε ευρωπαϊκή γλώσσα, για να το καταστήσει προσιτό σε ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Η πιο πρόσφατη μετάφραση στη λατινική είναι αυτή του Friderich Jacobs (1832), βασισμένη σε αυτές του Gesner και του Petrus Gillius (1533). Πιστεύεται ότι το «Περί ζώων ιδιότητος» είχε ως βάση για το έργο του «Συλλογή της περί ζώων ιστορίας» ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος