Περιγραφή

(Καρθαγένη 1020; – 1087). Βυζαντινός γιατρός και αραβιστής. Σπούδασε ιατρική και στη συνέχεια περιόδευσε στην Ανατολή, όπου μελέτησε τις τοπικές γλώσσες και κυρίως την αραβική. Όταν γύρισε στην πατρίδα του κατηγορήθηκε ως μάγος και αναγκάστηκε να καταφύγει στο Ρήγιο, όπου έγινε γραμματέας του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Θ’ του Μονομάχου. Την ίδια εποχή μετέφρασε στα λατινικά το βιβλίο του Άραβα γιατρού Αμπού-Τζαφάρ, Ζάνταλ μουσάφερ. Αργότερα εγκαταστάθηκε πιθανότατα στη Σικελία, όπου έγινε γραμματέας του δούκα Ροβέρτου Γυισκάρδου και για σύντομο χρονικό διάστημα διετέλεσε καθηγητής της ιατρικής σχολής στο Σαλέρνο. Το 1070 αποσύρθηκε στο βουνό Κασίνο και έζησε ως μοναχός κοντά στον όσιο Βενεδικτίνο. Στο τελευταίο αυτό διάστημα της ζωής του μετέφρασε αραβικά ιατρικά συγγράμματα και έργα αρχαίων Ελλήνων στα λατινικά.